19 mahallesi ve 42 köyü bulunan Karabük'ün nüfusunun 102.708' i şehir merkezinde, 14.680' i köylerde yaşamaktadır. Yüzölçümü 704 kilometrekare, denizden yüksekliği 280 m. dir. En önemli akarsuyu Filyos Çayı, en önemli yükseltisi Keltepe (2000 m.)' dir. Yüksek yerlerde karasal iklim görülürken vadi tabanlarında iklim nispeten yumuşaktır.
   Karabük' ün ekonomisi demir-çelik sanayisine paralel olarak gelişmiştir. Şehirde kurulu bulunan haddehane ve dökümhaneler demir-çelik sanayinin diğer ürünleridir. Böylece Karabük küçük bir yerleşim yeriyken süratli bir şekilde gelişerek sanayileşme ve dolayısı ile de kentleşme evrimini geçirmiştir. Son yıllarda il ekonomisi çeşitlenmeye başlayarak tekstil, mermer, orman ürünleri ve çimento sanayi kurulmuştur. Merkez ilçe ekonomisi ağırlıklı olarak imalat sanayisine dayanmaktadır.

KARABÜK ADININ KAYNAĞI
Karabük adını, üzerinde yaşadığı coğrafi ortamdan almıştır. “Kara” ve “Bük” sözcükleri, kara çalılık yer anlamında, Karabük adının oluşumuna kaynaklık yapmıştır. Bu topluluklarda yaşayan Türkmen toplulukları, Karabük cemaati adını bu biçimde almışlardır. Türkiye’de 14 yer ve mevki adının bugün Karabük şeklinde geçmesi, cemaatlerin bu topraklardan diğer yerlere göç ettiği görüşünü kuvvetlendirmektedir

Coğrafi Yapı Yüzölçümü 4.145 km² olan ve Karadeniz Bölgesi’nin Batı Karadeniz Bölümü’nde yer alan Karabük İli, 40° 57' ve 41° 34' Kuzey enlemleriyle 32° 04' ve 33° 06' Doğu boylamları arasında yer almaktadır. Yüzölçümünün 4145 km² olup, kuzeyde Bartın (80 km.), kuzeydoğu ve doğuda Kastamonu (120 km.), güneydoğuda Çankırı (195 km.), güneybatıda Bolu (130 km.), batıda Zonguldak (170 km.) illeriyle komşudur. Ankara’ya 230 km., İstanbul’a 400 km. uzaklıktadır. En önemli akarsuyu Filyos Çayı olan Karabük'ün diğer önemli akarsuları ise Araç, Soğanlı ve Eskipazar Çayları'dır. İl merkezinin rakımı 278 metre, merkez ilçenin yüzölçümü ise 704 km²'dir. İl'de coğrafi yapı engebeli olup büyük düzlükler görülmemektedir. Vadi tabanlarında geniş olmamakla birlikte tarıma müsait araziler bulunmaktadır. Nüfusun büyük kısmı vadi tabanlarına yakın alanlarda kümelenmiştir. İlçeler itibarıyla en önemli yükseltiler; Merkez ilçede Keltepe (2000 m), Eskipazar'da Hodulca Dağı (1700 m), Eflani'de Tepe Dağ (1043 m), Ovacık'ta Kıraç Tepesi (1400 m), Safranbolu'da Sarıçiçek Tepesi (1750 m) ve Yenice'de Keçikıran Tepesi (1400 m) dir. İl' in Coğrafi Koordinatları Enlem Boylam Batı     ( Danacısayyam Tepe ) 41º 08'' 32º 04'' Kuzey  ( Bakırcılar Köyü ) 41º 34'' 33º 00'' Doğu   ( Kuloğlu Köyü ) 41º 22'' 33º 06'' Güney  ( Bulduk ) 40º 57'' 32º 52''   Karabük'ün toplam alanının 93.020 hektarını tarım toprakları, 271.403 hektarını ormanlar, kalan kısmını ise mera, yerleşim yeri ve diğer alanlar oluşturmaktadır. Bu verilere göre İl'in % 65.48"i ormanlarla kaplıdır. Jeoloji Karabük’te III. Jeolojik zamanda oluşan, kalkerli (kireçtaşı) araziler geniş yer kaplar. Kireçtaşları arasına killi ve kumlu tabakalar da bulunmaktadır. IV. Jeolojik zamanda (Kuvaterner), Ovacık çevresindeki traverten alanı oluşmuştur. Vadiler, kuvaternerde akarsuların gelişip, plato yüzeylerini yarmasıyla oluşmuştur. Safranbolu ve Eflani çevresindeki kalkerli arazi, metamorfizmaya (başkalaşım) zengin mermer yatakları oluşmuştur. Eflani’de mermer dışında, çakmak taşı ve kömür yatakları da bulunmaktadır. Ovacık’ta bol miktarda alçı taşı bulunmakta, ara ara gnays ve bazaltlara da rastlanmaktadır. Yenice’de dolomit ve kuvarsit, Eflani’de kuvarsit yatakları bulunmaktadır. Yerşekilleri Karabük, etrafı yüksek tepelerle çevrili, havza karakteri gösterir. Ortalama, 250-500 m. yüksekliğe sahiptir. Kuzeyde dağlık alanlardan kaynaklanan tali dereler, şehre doğru taşıdıkları maddelerle alüvyal dolgu oluşturulmuştur. Doğuda Safranbolu’ya doğru yükselti artarak 600 m.yi bulur. Dağlar, Kuzey Anadolu Dağları’nın bir parçası olduğundan kıvrımlı yapıdadır ve 2000 m. yüksekliği geçmezler. Kuzeydeki, Sarıçiçek Tepesi (1750 m), güneybatıdaki Aladağlar (1040 m.) doğudaki Bürnük Tepesi (1143 m.) başlıca yüksekliklerdir. Eflani çevresi, küçük akarsularla parçalanmış plato görünümündedir. Ortalama yüksekliği 1130 m. olan Ovacık da vadilerle parçalanmış plato ve düzlükler üzerinde bulunur. Yenice çevresinde ise düzlük ve ovalık alan bulunmayıp, engebeli ve yüksek bir araziye sahiptir. Karabük’te büyük düzlük ve ovalar yoktur. Araç ve Soğanlı Çayları’nın kenarında küçük düzlükler yer alır. Başlıcaları, Eskipazar Çayı’nın Soğanlı Çayı’na karıştığı alandaki Cemal Ovası, Eskipazar çevresindeki Hamamlı, Sadeyaka ovalarıdır. Yaylalar Karabük’te çok sayıda yayla vardır. Karabük, Eskipazar, Yenice arasında kalan Sorkun Yaylası (1650 m.) başlıcalarındandır. Geniş bir alana sahip, ormanlarla çevrili yaylada, doğa yürüyüşü yapılmaktadır. Safranbolu kuzeyinde Uluyayla ve Sarıçiçek Yaylası, Yenice çevresinde Göktepe Yaylası, Ovacık çevresinde Bodoroğlu ve Karabük’ün çevresindeki Dede Yaylası ve Avdan Yaylası önemlidir. Yaylalar genellikle turizm amaçlı kullanılmaktadır. Yayla şenlikleri ve doğa yürüyüşleri başlıcalarıdır. Kanyonlar Doğal güzellikteki yerşekillerinden kanyonlar, daha çok Safranbolu’da, kalker (kireçtaşı) tabakalarının derin biçimde yarılmasıyla oluşmuştur. Kanyonların başlıcaları; İncekaya Kanyonu, Düzce (Kirpe) Kanyonu, Tokatlı ve Sakaralan’dır. Ayrıca, Yenice’deki Şeker Çayı 6,5 km uzunluğunda, kenarları dik ve yüksek olan Şeker Kanyonu oluşturulmuştur. Mağaralar Karabük’te ayrı bir güzelliği olan, çok sayıda mağara bulunmaktadır. Bunlardan önemli olanlarının başında, Bulak ve Hızar (Mencilis) Mağaraları gelir. Bunlar, turizm değeri olan, karstik oluşumlu mağaralardır. Akarsular İlin, en önemli akarsuyu, Filyos Irmağıdır. Bu ırmağın 2 önemli kolu olan Araç ve Soğanlı Çayları il topraklarındaki önemli akarsulardır. Filyos Irmağı, kaynaklandığı yerden, denize dökülünceye kadar değişik isimler alır. Kaynaklandığı yerde Ulusu adıyla bilinen akarsu, Gerede yakınlarında Gerede Suyu, Eskipazar yakınlarında Soğanlı Çayı, Araç Çayı’yla birleştiğinde Yenice Irmağı adını alır. Devrek Çayı’nı da alan akarsu Filyos Irmağı adıyla Karadeniz’e dökülür. Irmak 288 km. uzunluğundadır. Göller Karabük’te büyük doğal göl yoktur. Ovacık’ın kuzeyinde Şamlar Köyü yakınlarında Karagöl adında bir krater gölü bulunmaktadır. Eflani’de sulama amaçlı üç gölet yapılmıştır. Bunlar, Bostancılar, Kadıköy, Ortakçılar göletleridir. Sulama dışında buralarda olta balıkçılığı yapılmaktadır. Çevresindeki orman güzelliğiyle beraber, mesire yeri olarak da kullanılmaktadır. Ayrıca, Kastamonu yolu üzerinde, Konarı Gölü adıyla küçük bir göl bulunmaktadır. Nüfus Durumu NÜFUS DURUMU 2000 Yılı Nüfus Sayımı  sonuçlarına göre ; İl’in Toplam Nüfusu       : 225.409 Şehir Nüfusu                : 157.756 Köy Nüfusu                  :  67.653 Nüfus Yoğunluğu (Km²) :   54,38   Nüfus Dağılımı ve Yüzölçümleri   Merkez Eflani Eskipazar Ovacık Safranbolu Yenice Toplam Yüzölçümü (km²) 704 536 657 393 1023 832 4145 Toplam Nüfus 116804 12270 16365 5455 47564 26951 225409 Şehir Nüfusu 100749 3897 8457 1728 31697 11228 157756 Köy Nüfusu 16055 8373 7908 3727 15867 15723 67653 Nüfus Yoğunluğu 165.9 22.8 24.9 13.8 46.4 32.3 54,3 2000 Yılı Nüfus Sayımı  Sonuçları itibarıyla  nüfus, 1990 yılına  göre   % 7,68 azalmış, 1997 yılına göre ise % 1.86' lık bir gerileme olmuştur.

İdari Durum İDARİ DURUM   Karabük ili merkez dahil; 6 ilçe, 2 belde, 274 köy ve 607 köy altı yerleşim biriminden oluşmaktadır. Toplam ünite sayısı ise 889'dir. İlçeler İle Uzaklığı Km. Belediye Sayısı Köy Sayısı Köy Altı Yerleşim Birimi Toplam Ünite Sayısı Mahalle Sayısı Kuruluş Yılı Merkez 0 1 41 72 115 22 1953 Eflani 47 1 54 143 198 6 1953 Eskipazar 38 1 49 106 156 7 1945 Ovacık 47 1 42 76 119 1 1957 Safranbolu 8 2 55 119 176 25 1870 Yenice 30 2 33 91 125 17 1987 Toplam - 8 274 607 889 78 -   İl yerleşim yönünden oldukça dağınık durumdadır. Köyler genelde vadi tabanlarında, orman alanlarının yakınında ve yol ağı boyunca kurulmuştur. Merkez ilçe; 21 mahalle, 42 köy ve 72 köy altı yerleşim biriminden oluşmaktadır. Eflani ilçesi ise 6 mahalle 54 köy ve 143 köy altı yerleşim biriminden oluşmaktadır. 13 adet köy ilçenin kuzey kısmında derin bir vadide yer alırken, kalan 41 köy; orta ve güney kesimlerdeki yaylalarda kurulmuşlardır. Safranbolu ilçesi ise 25 mahalle, 55 köy ve 119 köyaltı yerleşim biriminden oluşmaktadır.    Eskipazar ilçesi; 5 mahalle 49 köy ve 106 köyaltı yerleşim biriminden müteşekkil olup dağınık bir yapı arz etmektedir. İlin en küçük ilçesi olan Ovacık'ta ise 1 mahalle, 42 köy ve 76 adet köy altı yerleşim birimi bulunmaktadır. İl'in en yeni ilçesi olup son dönemlerde önemli bir gelişme trendi yakalayan Yenice ise 18 mahalle 32 köy ve 91 köy altı yerleşim biriminden oluşmaktadır. İklim İKLİM Batı Karadeniz Bölümü’nde yer alan Karabük’te kısmen Karadeniz ikliminin özellikleri görülmektedir. Yalnız Karabük, kıyıdan içeride kaldığı için, Karadeniz’in nemli havasından yeterince yararlanamamakta karasal iklimin özellikleri daha ağır basmaktadır. Yıllık ortalama sıcaklık, 13,2 °C’dir. Ocak ayı sıcaklık ortalaması, 2,6 °C, Temmuz ayı sıcaklık ortalaması 23.1 °C’dir. Şu ana kadar ölçülen en düşük sıcaklık, 25 Ocak 1974’de -15,1 °C, en yüksek sıcaklık ise, 11 Ağustos 1970’de 44,1 °C’dir. Karabük’te ortalama yıllık sıcaklık farkı ise 20,5 °C’dir. Karabük Meteoroloji İstasyon Müdürlüğü’nün Ölçtüğü Ortalama Değerler Yıllık Ortalama Sıcaklık 13.5 °C En Yüksek Sıcaklık 42,2 °C (19 Ağustos) En Düşük Sıcaklık -5 °C (26 Ocak) Yıllık Nispi Nem Ortalaması %70,1 Yıllık Ort. Rüzgar Hızı, Yönü 0,6 m/sn, kuzeydoğu En Kuvvetli Rüzgarın Hızı ve Yönü 4 m/sn, güneybatı (29 Ocak) Yıllık Yağış Miktarı 605,4 mm Donlu Günler Sayısı 44 Yağışlı Günler Sayısı 136 BİTKİ ÖRTÜSÜ Dağların geniş yer kapladığı Karabük’te ormanlar yaygındır. İlin yüzölçümünün % 60’ı ormanlarla kaplıdır. Merkez İlçe, Safranbolu, Yenice, Eskipazar ormanların gür olduğu alanlardır. Buralardaki yüksek kesimler ormanlarla kaplıdır. Ağaç yetişme sınırının üzerinde ise yüksek dağ çayırları yer almaktadır. İlin en yüksek dağı olan Keltepe’de, 700-800 m.ye kadar kızılçam, sonraki yükseltilerde göknar, temel ağaç türleridir. 1700 m.ye kadar karışık ormanlar yer alırken, bu yükseltiden sonra yüksek dağ çayırları bulunur. Burada kekik ve adaçayı en çok göze çarpan bitkidir. İl genelinde, karasal iklimin daha fazla hissedildiği alanlarda meşe öne çıkmıştır. Eflani çevresinde çayır ve otlaklar da geniş yer kaplar. Yenice ormanları, çok sayıda ağaç türünü barındırır. Gökpınar mevkiinde dört hektarlık alan “Açık Hava Orman Müzesi” olarak belirlenmiştir. Yenice Irmağı vadisinde lokal bir Akdeniz ikliminin mevcudiyeti buralarda ladin, sandal, erguvan, menengiç gibi maki türlerinin yetişmesini sağlar. Yenice ormanları ve Keltepe’de yaygın olarak bulunan şimşir ve porsuk ayrı bir öneme sahiptir.